Gwara myśliwska i słownictwo łowieckie T÷W:
- Trop wyjściowy - trop prowadzący na zewnątrz tropionego miotu.
- Trójlufka - trzylufowa broń myśliwska, dryling.
- Tryplet - trzy celne strzały jednego myśliwego do różnych celów.
- Trzebienie - usuwanie jąder ubitej zwierzynie.
- Trzeszcze – bałuchy, blaski, gały; oczy zająca.
- Trzewik - skórzana, czasem gumowa nakładka na kolbę, służąca do przedłużenia kolby lub amortyzowania odrzutu.
- Trzymać - osaczenie zwierzyny przez psy myśliwskie.
- Tumak - kuna leśna.
- Tur - wymarły ssak parzystokopytny. Protoplasta domowego bydła.
- Turzyca - sierść zająca i dzikiego królika lub rząd pokotu, przeznaczony dla upolowanych zajęcy i królików.
- Tusza - ciało ubitej zwierzyny grubej.
- Tuszka - ciało ubitej zwierzyny drobnej.
- Tyka - główna część poroża jeleniowatych.
- Ubić - strzelić, ustrzelić, upolować zwierza.
- Ubranie - ubarwienie ptaków.
- Uchodzenie zwierza - ucieczka zwierzyny.
- Uciąć - nagle przerwać pieśń tokową.
- Udziec - udo zwierzyny grubej.
- Ugonić - upolować z ptakiem łowczym.
- Ukrócenie - etap układania ptaka łowczego polegający na przełamaniu jego lęku przed człowiekiem (sokolnikiem), psem i koniem.
- Unoszenie - etap układania ptaka łowczego polegający na przełamaniu jego lęku przed środowiskiem życia człowieka.
- Uperlenie - wyrostki kostne pokrywające tyki kozła i jelenia byka.
- Upolować - zdobyć zwierzynę w czasie polowania.
- Uroczysko – odludne miejsce w kniei lub część łowiska.
- Urożenie - rogi tura, żubra; trofeum myśliwskie.
- Usmoł - dzik o sukni oblepionej żywicą.
- Ustrzelić - ubić zwierzynę.
- Uszy - czuby z piór wyrastające z tyłu głowy samca bataliona.
- Uwabienie - etap układania ptaka łowczego polegający na nauczeniu go przylatywania do sokolnika.
- Wab, wabienie - naśladowanie przez myśliwego głosów zwierząt lub ptaków, mające na celu zbliżenie sie lub sprowokowanie zwierzyny.
- Wabidło - służy do przywabiania ptaków łowczych (szczególnie sokołów) z dużych odległości, wykonywane jest najczęściej ze skóry z przyczepionymi skrzydłami.
- Wabik - przyrząd do wabienia zwierzyny łownej.
- Wachlarz - ogon koguta głuszca.
- Wadera - wilczyca; samica wilka.
- Waga - stała ścieżka zwierzyny.
- Walić - iść na myśliwego.
- Warchlak - dzik w pierwszym roku życia, bez względu na płeć.
- Warczenie - odgłosy wydawane przez rysia w okresie godów.
- Warowanie - pozycja psa, leżenie.
- Wataha - stado wilków lub dzików.
- Wąsacz - stary kogut dropia.
- Wąsy - długie pióra przy dziobie koguta dropia.
- Węglarz - lis o ciemnym ubarwieniu pyska i stawek.
- Wiara myśliwska - grupa myśliwych.
- Wiatr – węch psa myśliwskiego lub zapach zwierzyny.
- Widlica - rozwidlenie odnogi lub tyki u jeleniowatych.
- Widłak - jeleń byk lub kozioł mający na tyce dwie odnogi.
- Widłówka - młoda kuropatwa po utracie środkowych sterówek.
- Wiecha - polano.