Dzik (Sus scrofa)
Dzik jest jedynym przedstawicielem dziko żyjących świniowatych w Polsce. Ma długi gwizd, obrośnięte szczeciną stojące słuchy. Ogon jest dłuższy u odyńca niż u lochy, zakończony chwostem. Suknia dzika zazwyczaj jest czarna, ale często też bywa, brunatna lub brązowo siwa. W zimie suknia jest ciemniejsza, w lecie jaśniejsza. Skóra dzika pokryta jest długą szczeciną oraz gęstą, krótką sierścią wełnistą. Biegi dzika mają czarne rapery oraz szpile z tyłu. Warchlak ma suknię jasną, żółto rudą w ciemne pasy do 5÷6 miesiąca życia. Gwizd dzika ma twardą, dobrze unerwioną tarczę, w której znajdują się otwory nosowe. Ta część gwizdu nazywa się tabakierą i służy do buchtowania, a ponadto posiada ciałka czuciowe, które umożliwiają rozpoznawania dotykiem . Gwizd wycinka i odyńca uzbrojony jest w szable w dolnej żuchwie i fajki w szczęce górnej.W zależności od wieku i warunków żywieniowych, masa dzika w poszczególnych grupach wiekowych wynosi: warchlaki 15÷35 kg, przelatki 35÷70 kg, lochy i wycinki 70 ÷110 kg. Długość ciała dojrzałego dzika wynosi ok. 170 cm, wysokość do 100 cm. Zdarzają się też dużo większe okazy. Pełny rozwój fizyczny dziki osiągają w wieku 5÷6 lat. W tym wieku odyńce w dobrych warunkach bytowych osiągają masę do 200 kg i więcej, a samura 150 kg. Lochy mają zwykle masę o ok. 25% mniejszą od odyńców. Dziki dożywają wieku 15 lat.
Huczka dzików zaczyna się w końcu listopada i trwa do stycznia (4÷5 tygodni), ale młode lochy często odbywają huczkę wiosną. W okresie rui stare odyńce i wycinki żyjące pojedynczo przyłączają się do watahy, starając się odpędzić od nich młodsze wycinki, a po huczce znowu odłączają się. Locha prosi się po 120 dniach. Loszki, które huczkę odbywały na wiosnę, proszą się w lecie. Locha daje w miocie przeważnie 4-6 prosiąt, starsze lochy mają nieraz 8-9 sztuk. Locha prosi się w gęstwinie leśnej w barłogu dobrze wyścielonym mchem, liśćmi i gałązkami. Locha dba o warchlaki i rzadko od nich oddala się, a w razie niebezpieczeństwa broni ich zaciekle. Przez 2 tygodnie przebywają one stale w barłogu, a potem biegają już za matką. W tym okresie, często kilka loch z warchlakami łączy się w jedną watahę. Dojrzałość płciową przelatki-samce uzyskują po półtora roku życia.Głównym pożywieniem dzika są trawy, zioła, krzewy, liście, korzenie, owoce leśne (żołędzie i bukiew), jagody, grzyby, oraz żyjące w ściółce leśnej wszelkiego rodzaju robaki, larwy i chrząszcze. Dzik chętnie zjadają ślimaki, jaja ptasie, myszy, gniazda trzmieli, młode ptactwo i mniejszą zwierzynę, którą uda mu się złowić oraz padlinę. Najbardziej ulubione są żołędzie, bukiew i ziemniaki. Dzik z braku dostatecznej karmy w lesie oraz dla zmiany swego żeru wychodzi chętnie na pola i tutaj zjada kartofle, buraki, rzepę, marchew, zboża oraz wszelkie rośliny strączkowe. Potrafi poczynić wielkie szkody, zwłaszcza w uprawach roślin bulwiastych.
Na naszych obwodach łowieckich, trakcie ostatnich pięciu lat, w każdym sezonie pozyskiwaliśmy dziki w ogólnej ilości 339 szt. rocznie, natomiast w ostatnim sezonie pozyskaliśmy 347 szt.