Gwara myśliwska i słownictwo łowieckie Sł÷Sz:
- Słuchy - uszy dzika, zająca lub królika.
- Słupek - siad na tylnych skokach zająca lub królika.
- Smuż - skóra zająca lub królika.
- Smycz - rzemień lub linka do prowadzenia psa przy nodze.
- Sokolarnia - miejsce hodowli ptaków łowczych.
- Sokolnictwo - układanie i polowanie z ptakami łowczymi.
- Sokolnik -dawniej myśliwy polujący z sokołem, dziś myśliwy polujący z ptakiem łowczym.
- Solnik - lizawka.
- Spadły - słaby, wychudzony zwierz.
- Spałowanie - zdzieranie zębami przez jelenie, łosie i daniele kory z drzew.
- Spłonka - część naboju myśliwskiego, służąca do zapalenia prochu.
- Spudłować - nie trafić do zwierzyny.
- Spust - język spustowy broni myśliwskiej.
- Spuścić - zwolnić psa z otoku lub smyczy lub zestrzelić lecącego ptaka.
- Stanowić -zatrzymanie przez psy gonionego zwierza, dające możliwość dojścia i oddania strzału myśliwemu.
- Stanowisko - miejsce gdzie myśliwy oczekuje na zwierza.
- Starka - samica ptaka wodząca młode.
- Staśmienie wieńca - silnie spłaszczone tyki poroża jelenia.
- Stawka - noga lisa lub borsuka.
- Stażysta - kandydat na członka Polskiego Związku Łowieckiego.
- Stękanie - głos byka jelenia lub łosia, przypominający stękanie.
- Stopa - określenie powierzchni ziemi podczas polowania.
- Stopka kolby - dolna część kolby długiej broni palnej, także myśliwskiej.
- Stożek przejściowy - zwężanie się przewodu lufy za komorą nabojową.
- Stójka - zatrzymanie się psa legawego, w charakterystycznej pozie, przed zwietrzona zwierzyną.
- Strąbić - zwołać myśliwych za pomocą trąbki.
- Stroik - wabik na ptaki.
- Strugi - przednie siekacze zająca lub królika.
- Strychulec - krótko obcięty ogon wyżła niemieckiego.
- Strzałowe - opłata za pozyskaną zwierzynę.
- Strzelba - śrutowa broń myśliwska.
- Strzelony - zwierz trafiony śmiertelnie.
- Strzelić zwierza - ubić, upolować.
- Strzyc – obgryzać rośliny lub nadstawiać uszu.
- Strzyże - wąsy zająca.
- Suka - samica psa, lisa, jenota lub borsuka.
- Suknia - sierść zwierzyny płowej lub dzika.
- Sygnalista - myśliwy grający sygnały myśliwskie na sygnałówce.
- Sygnałówka - myśliwska, metalowa trąbka do grania sygnałów myśliwskich.
- Syk - jeden z głosów cietrzewia, wydawany podczas toków.
- Sylwetka - obrys zwierza.
- Szabas - przerwa w tokach cietrzewia podczas wschodu słońca.
- Szable - kły z żuchwy dzika. Wraz z fajkami stanowią trofeum myśliwskie.
- Szarak - kot, kopyra, korpal; zając szarak.
- Szarawary - długie włosy obrastające uda ssaków drapieżnych.
- Szarża - atak dzika.
- Szczecina, szczeć - włosy na ciele dzików.
- Szczek - głos wydawany przez psy, lisy lub sarny.
- Szczenna - ciężarna suka.
- Szczerbinka - część przyrządów celowniczych otwartych na lufie broni myśliwskiej.
- Szczotki - igły; piórka u nóg koguta głuszca w okresie godowym.
- Szczuć - gonić zwierzynę chartami.
- Szczwacz - układacz chartów i ogarów.
- Szczwać - polować z chartami.
- Szczwany - zwierz doświadczony, chytry.
- Szczypce - dawniej kleszcze do łapania borsuków żywcem.
- Szesnastak - jeleń byk o ośmiu odnogach na tykach.