Jeleń szlachetny (Cervus elaphus)
Jeleń należy do największej zwierzyny płowej w kraju, będącej przedmiotem zainteresowania łowieckiego. Występuje we wszystkich dużych kompleksach leśnych. Jeleń ma tułów długi, walcowaty, głowę niezbyt długą o równej linii kości czołowej i nosowej. Badyle długie zakończone racicami, nad którymi z tyłu są szpice. Kwiat krótki ok. 15 cm. Głowy byków wieńczy wieniec. W lecie suknia jelenia jest ceglastobrązowa, sierść krótka. Łeb z przodu szarobrązowy, na bokach jaśniejszy. Pod świecami wyraźne tzw. dołki łzowe. Łyżki dość długie, stojące, obrośnięte od wewnątrz jaśniejszym, dłuższym, wełnistym włosem. Podbrzusze popielato-brązowe, ku tyłowi coraz jaśniejsze, kwiat od spodu goły, a z wierzchu pokryty ciemną sierścią. Wokół kwiatu biało-żółtawy talerz otoczony ciemnym paskiem. Suknia zimowa jest ciemnobrązowa lub siwobrązowa o dłuższym gęstym włosie. Lustro w tym czasie robi się żółtawe, a badyle popielate. Byki od czwartego roku życia dostają grzywę na całej szyi, grzywa od spodu jest nieco dłuższa.
Byk ma wysokość w kłębie 130÷150 cm, długość tułowia ok. 140 cm i masę po wypatroszeniu 130÷190 kg, wieniec 3,5÷8 kg. Długość tyk ok. 90 cm. Łania ma masę 70÷120 kg. Jeleń lubi spokój i dlatego ostoję obiera w miejscach, w których nie jest niepokojony przez człowieka. W zimie i na wiosnę łanie oraz młode byki w wieku 1-3 lat tworzą chmarę, którą prowadzi na żer i czuwa nad jej bezpieczeństwem doświadczona, starsza łania mająca cielaka, nazywana licówką. W okresie rykowiska na końcu chmary idą łanie bez cieląt, a ostatni idzie byk, i to w pewnej odległości od nich. Byki od 4 roku życia tworzą osobne chmary, które prowadzi przeważnie młody byk.
Ciąża łań trwa około 235 dni Na około 6 tygodni przed wycieleniem się (w kwietniu-maju) łanie oddzielają się od chmary. Po ocieleniu się (w maju - czerwcu) i odchowaniu cielaka, po 3 tygodniach łączą się w dwie, trzy łanie z cielakami w małą chmarę. Na przełomie lipca i sierpnia chmary byków rozpadają się. Byki czując zbliżający się okres rui, szukają ostoi i intensywnie zerując nabierają wagi - tzw. byki łojne, kraśne. Z rozpoczęciem rui byki podejmują dalekie wędrówki w poszukiwaniu łań. Chodzą ze spuszczonym łbem wietrząc za łaniami, są mało ostrożne. W okresie rykowiska byki gromadzą łanie przy sobie, tworząc chmarę, którą prowadzi licówka i czuwa nad jej bezpieczeństwem. Przy zmianie miejsca zalegania lub żerowania chmary na przedzie zawsze idzie licówka, a byk na końcu, często w pewnej odległości za łaniami. Po rykowisku spadłe byki odchodzą do swoich ostoi i tam wypoczywają nabierając sił przez okres 2 miesięcy, potem wracają do życia w chmarze byków.Jelenie zwykle wychodzą na żer na otwartą przestrzeń łąk, pól lub polan o zmroku i wracają z nich przed świtem do swoich dziennych ostoi. Stare byki wychodzą na żer późno, a wracają w zupełnych ciemnościach. Latem jelenie odżywiają się głównie trawą, ziołami, bylinami, krzewinkami, grzybami, igłą, korą drzew i płodami rolnymi. Natomiast zimą podstawę diety jeleni stanowią pędy drzew iglastych i liściastych, igły i liście krzewów zimozielonych (jerzyna i malina), krzewinki (wrzos, borówka), porosty, żołędzie i kora drzew. W lecie jeleń zjada około 16 kg paszy zielonej na dobę, gdzie trawa stanowi około 60% składu.
Właściwe zagospodarowanie dzierżawionych powierzchni ma zasadniczy wpływ na ilość, rodzaj i jakość pozyskiwanej zwierzyny płowej. Przeciętnie w trakcie ostatnich pięciu lat, w każdym sezonie, na Naszych obwodach łowieckich pozyskiwaliśmy jelenie szlachetne w ogólnej ilości 219 szt. rocznie, natomiast w ostatnim sezonie łowieckim pozyskaliśmy 243 szt.